По ситуации в Грузии

За выходные митинги в Тбилиси поуменьшились. Во первых лидеры оппозиции решили блокировать людьми улицы в Тбилиси, начали таскать народ взад и вперед, а народ то по большей части взрослый, если не сказать престарелый, и не могут километры пешком ходить. Приходится оппозиционерам вытягивать шеренгу активистов по всей улице и так перекрывать дорогу, что не очень красиво. Водители их матерят, но все стараются обойтись без стычек, т.к. запросто можно попасть под раздачу. Так, видя что народа редеет оппозиция пошла на обострение. Если шансов на столкновение власти Грузии не дают, просто поблизости полиции нет, всю держат на расстоянии, поэтому оппозиция набросилась на единственных представителей власти, что оказались вблизи. Это оказались мусорщики, которые ночью пришли убирать мусор, оставленный митингующими на проспекте Руставели. Надо сказать, что если бы не уборщики, Руставели бы представлял сегодня помойку. И так извините обоссали все вокруг, так еще и мусора полно. И вот ночью накинулись на мусорщиков, обматерили, а те - не полиция, выдержки никакой и давай молотить оппозиционеров вынутыми из мусора палками. Эффект большой был, оппозиция получила возможность заявить, что власти нападают на митингующих, разрушают их медиацентр. Если кто хочет может посмотреть кадры съемки этого инцидента, снятых камерой внешнего наблюдения парламента.

Хочу привести интересную статью Нодара Ладария, она на грузинском, перевести ее не могу, нет ни времени, ни сил.

ძნელია წერა მაშინ, როცა ისტორია თაქუდმოგლეჯილი მიექანება წინ. მაშინ ძალიან მალე ძველდება ამბებიც და აზრებიც. ერთი კვირის წინანდელის გახსენება და განხილვა უკვე დაგვიანებულია. რამდენიმე დღის წინათ მეგონა, რომ ახლაც ასე იქნებოდა, მაგრამ არა — ისტორიას ნაბიჯი არ აუჩქარებია. ამიტომ შეიძლება არათუ ერთი, მთელი ორი კვირის წინ დაწერილიც კი გაიხსენო და უკვე ახალი ვითარების პირობებში გაიაზრო.
იმას ვამბობ, რომ კვლავ უნდა მივუბრუნდე გია ნოდიას სტატიას, რომელიც ”24 საათმა” 2 აპრილს გამოაქვეყნა. უფრო ზუსტად კი სტატიის იმ ადგილას, სადაც ნათქვამია, რომ 1989 წლის 9 აპრილი ქართული პოლიტიკური რადიკალიზმის დაბადების დღეა. არა, ზუსტად ასე არა აქვს ნათქვამი, მაგრამ აზრი ასეთია. ამჯერად 20 წლის წინანდელ წარსულში არ ვიხედები, ყურადღებას ვამახვილებ სიტყვაზე ”რადიკალიზმი”. ამ მოვლენის უფრო ადეკვატური და, ასე ვთქვათ, ლაბორატორიულად სუფთა ნიმუში ცოტა ხნის წინ მივიღეთ მშვენიერ ქალაქ ლონდონში, სადაც ინგლისის პოლიციას საკმაოდ დიდი შრომა დაადგა ანტიგლობალისტთა და ანარქისტთა მრავალათასიანი მანიფესტაციის კალაპოტში ჩასაყენებლად.
რითი განსხვავდება ამისაგან ქართული პოლიტიკური რადიკალიზმი?
(Читать дальше и комментировать в запасном ЖЖ)